Ik heb een vrije dag vandaag. Het is droog, dus ik besluit om lekker met de hond naar buiten te gaan. Heerlijk vind ik het om met haar over het gras te lopen. Hier en daar zelfs door de modder te baggeren. Ik voel dat ik dat nodig heb, dat ik dan beter geaard ben. Het doet me goed, die wandelingen. Dan ben ik even alleen met mijn gedachten, die ook weer heel gemakkelijk “verwaaien”.
Ik wandel langs een rij met bomen. Er zijn er met prachtige warmoranje bladeren. Ik hou van dat oranje, de kleur van ons tweede chakra waar onze emoties zitten. Grappig dat ik langs bomen loop die hun bladeren in de winter nog hebben…..misschien een signaal dat ik mijn emoties te lang vasthoud? Er staan ook kale bomen. Die hebben hun bladeren losgelaten…..Voor de natuur is de winter een tijd van rust. Het is voor ons ook zo, de tijd van naar binnen gaan, in jezelf kijken. Wat mag je loslaten? Wat mag nog aandacht krijgen? Op welk gebied ben je gegroeid?
Zo sluiten we dit jaar binnenkort af en beginnen met een schone lei een nieuw jaar.
Om straks, in de lente uit de knop te komen en te gaan bloeien……